We zien dat alle managementbouwstenen op alle besturingsniveaus terugkomen. Rondom elke bouwsteen spelen op strategisch, tactisch en operationeel verschillende issues of management thema’s.
Neem bijvoorbeeld de bouwsteen ‘mensen’. Op het strategische niveau bestaat de managementvraag onder andere uit het vaststellen van de benodigde competenties tussen nu en 3 tot 5 jaar. Op tactisch niveau gaat het om meerjaren personeels- en inzetplanning. De managementvragen op operationeel niveau betreffen onder andere werving & selectie, persoonlijke- en teamontwikkeling en personeelszorg (Arbo).
Elke bal die de manager in de lucht moet houden, heeft dus nog eens drie verschijningsvormen. En het lastige daarvan is dat er zowel een verticale relatie is tussen de bouwstenen van één soort, alswel een horizontale relatie tussen verschillende bouwstenen. Op verticaal niveau moet immers de strategische, tactische en operationele besturing van bijvoorbeeld middelen synchroon lopen. Maar ook op horizontaal niveau is er, bijvoorbeeld op tactisch niveau, permanente afstemming nodig tussen geplande resultaten en benodigde mensen en middelen.
Het besturingsframe fungeert in dit boek als een soort kompas. Aan de hand van dit frame navigeren we door de belangrijkste managementissues. Voor veel van deze issues bestaan -internationale- referentiemodellen. In onderstaande figuur zijn er een aantal afgebeeld.
Verticaal zijn een aantal belangrijke specifieke aspectgerichte referentiemodellen geplaatst (‘aspect frameworks’). Zo wordt het aspectgebied ‘mensen’ op alle besturingsniveaus afgedekt door Investors in People (IiP). Een onderdeel van het aspectgebied ‘middelen’ is informatie en ICT. Op dit terrein is ITIL de wereldstandaard aangevuld met meer specifieke modellen als BiSL, ASL en SGF van Quint.
Belangrijke referentiemodellen op het aspectgebied ‘structuur’ zijn de ISO9000:2000 standaards en definities voor kwaliteits- en procesmanagement. Voor het laatste aspectgebied ‘ketens’ of ‘inkoop’ zijn ISPL (Information Services Procurement Library) en MSU+ veelgebruikte standaards. Horizontaal zien we de (‘besturings frameworks’) Balanced Scorecard en het INK/EFQM-managementmodel.
De scope en de meeste uitgangspunten van het besturingsframe en het INK-managementmodel zijn identiek. Het cruciale verschil is dat het besturingsframe a priori uitgaat van een procesgerichte besturing op alle niveaus. INK gaat uit van stapsgewijze groei en onderscheidt deze toestand pas na fase 2 zie.